O książce: 2007 / To główna powieść mojego życia. Nadałem mu nazwę „Ivan, poczuj swoją duszę!” Zwracam się do ciebie, prosty rosyjski chłopcze, Wania. Kocham cię. Kocham Cię za to, że jesteś cichy, delikatny, miły. Ale, Wania, dzisiaj nasza Ojczyzna, wasza wielka Rosja leży w gruzach właśnie dlatego, że jesteście zbyt mili, zbyt cisi i zbyt serdeczni. Wania, gorzko, bardzo gorzko jest dla mnie, gdy zdaję sobie sprawę, że ty, chłopcze, którego dziadkowie i ojcowie stworzyli to wielkie państwo, ty, którego ludzie polecieli w kosmos, jesteście dziś mordowani jak owca na Kaukazie. Nóż w gardło! Zwykły nóż kuchenny. Albo jakiś myśliwski. Te potwory podrzynają gardło rosyjskiemu żołnierzowi! I nie ma wojny, chłopcze, nie ma wojny! Nastąpił straszliwy najazd Mongołów. 8 wieków temu. Wtedy twoi przodkowie starli się w śmiertelnej walce z hordami nomadów. Walcz z armią. Wojownik przeciwko wojownikowi. Minęło 8 wieków. I co? W najbardziej obrzydliwy sposób, w najbardziej obrzydliwy dla ciebie sposób, rosyjski chłopcze, z nożem przy gardle. WANYA, ROZMAWIAM Z TOBĄ. A dla mnie, jak i dla całego świata, jesteś prostym Rosjaninem, zwykłym rosyjskim żołnierzem, zwykłym studentem..